Η γκρίζα αλεπού είναι ένας πολύ πρωτότυπος εκπρόσωπος ολόκληρης της μεγάλης και ποικιλόμορφης οικογένειας κυνόδοντες. Ζει σε όλη τη Βόρεια Αμερική, εξαιρουμένων των βορειότερων περιοχών. Μέχρι σήμερα, είναι γνωστά 16 υποείδη γκρίζων αλεπούδων. Ωστόσο, κανένα από αυτά δεν σχετίζεται με τους κοκκινομάλληδες απατεώνες που έχουμε συνηθίσει. Για άλλα είδη άγριων αλεπούδων, σκύλων και κογιότ, αυτά τα μικρά ζώα είναι επίσης μια εξαιρετική προσθήκη στο ζελέ. Η αλληλουχία ολόκληρου του γονιδιώματος υποδηλώνει ότι τα εξελικτικά μονοπάτια των γκρίζων αλεπούδων και όλων των άλλων κυνοειδών αποκλίνονταν στην αρχή του σχηματισμού της υποοικογένειας. Με απλά λόγια, αυτά τα μαλλιαρά είναι σαν θείες και θείους για όλα τα σύγχρονα λυκόσκυλα.
Πώς το λες εκεί; Παρκούρ; Αυτό είναι της μόδας στους νέους τώρα, σωστά;
Λόγω αυτής της αρχαιότητας, οι γκρίζες αλεπούδες εξακολουθούν να διακρίνονται ότι έχουν αρχαϊκά χαρακτηριστικά τόσο στην εμφάνιση όσο και στη συμπεριφορά. Το μέγεθος μιας γκρίζας αλεπούς είναι περίπου μιάμιση φορά μικρότερο από το συνηθισμένο κόκκινο. Οι απαιτήσεις των απατεώνων υποτιμώνται επίσης – συμβαίνει ότι πιο μοντέρνα ζώα μπροστά στα κογιότ, τους λύκους και τις ίδιες κόκκινες αλεπούδες παρακάμπτουν τις ηλικιωμένες γυναίκες τόσο σε δύναμη όσο και σε μέγεθος.
Αλλά οι γκρίζες αλεπούδες έχουν και μερικά ατού στα μανίκια τους. Θα ξεκινήσουμε με τα μανίκια: τα ζώα έχουν ειδικό εξοπλισμό – αναδιπλούμενα νύχια! Αυτή η προσαρμογή δεν είναι τυπική για έναν κυνόδοντα. Τουλάχιστον τα σύγχρονα. Αλλά τα αρχαία αρπακτικά είχαν ένα τέτοιο χαρακτηριστικό. Η αλεπού το συντήρησε προσεκτικά και το μετέφερε μέσα από αιώνες εξέλιξης.
Χάρη στα αναδιπλούμενα νύχια τους, οι αλεπούδες όχι μόνο σκαρφαλώνουν εύκολα στα ψηλότερα δέντρα, αλλά και πολύ επιδέξια πηδούν από κλαδί σε κλαδί. Αυτή η ικανότητα σώζει ζωές από συγγενείς επίγειων αρπακτικών. Και μπορείτε να βρείτε φαγητό στα δέντρα: σε αντίθεση με τα περισσότερα μέλη της οικογένειας, οι γκρίζες αδερφές είναι παμφάγα. Τις ζεστές και γόνιμες εποχές, το μερίδιο των χορτοφαγικών πιάτων στο μενού των ζώων αγγίζει το 70%! Τον υπόλοιπο καιρό, οι αλεπούδες κυνηγούν μικρά θηράματα: ποντίκια, σαύρες και κάθε είδους έντομα.
Συμβαίνει ένα ζώο να πιάνει ή να βρίσκει λίγο πιο νόστιμες λιχουδιές από ό,τι μπορεί να φάει σε μία συνεδρίαση. Στην περίπτωση αυτή, ο γκρίζος σκάβει μια τρύπα, βάζει εκεί προμήθειες, τον θάβει και σημαδεύει τον θησαυρό. Για τι? Πρώτον, για να μην το βάλει κανείς στο στόχαστρο, και δεύτερον, για να μην ξεχάσει η ίδια αργότερα πού και τι βρίσκεται. Η ανεπιτήδευτη και η λιτότητα είναι το δεύτερο ατού στα πόδια των ηρωίδων μας!
Το τρίτο ατού του ζώου χωρίζεται στα δύο. Έχετε ήδη μαντέψει για τι πράγμα μιλάμε; Οι γκρίζες αλεπούδες είναι ένα σαφές παράδειγμα υγιών οικογενειακών σχέσεων, όπου βασιλεύει η αμοιβαία βοήθεια και υποστήριξη. Όλα ξεκινούν με την άφιξη της ζεστασιάς. Τα αρσενικά παλεύουν επιδεικτικά για τα θηλυκά και την επικράτεια, μετά από τα οποία η κυρία και ο νικητής φεύγουν για να ζήσουν ευτυχισμένοι για πάντα. Μαζί χτίζουν μια απομονωμένη φωλιά: η αλεπού φροντίζει την καθημερινότητα και μονώνει την οικογενειακή φωλιά και η αλεπού παίρνει φαγητό για δύο.
Μετά από μια σύντομη εγκυμοσύνη δύο μηνών, θα γεννηθούν έως και 7 ανήμπορα μικρά εξογκώματα. Τα μικρά θα περάσουν όλο το φθινόπωρο και τον χειμώνα με τους γονείς τους, μαθαίνοντας από τους γονείς τους τη σοφία της αλεπούς ζωής. Και δουλεύει!
Η μέση διάρκεια ζωής των άγριων ζώων είναι 6-10 χρόνια. Κάτι που δεν είναι κακό, αν σκεφτεί κανείς ότι μπορεί να τα φάει κάθε μεγάλος ή μεσαίος θηρευτής. Οι άνθρωποι συμβάλλουν επίσης στη μείωση του πληθυσμού: η γούνα των γκρίζων αλεπούδων θεωρείται καλή πρώτη ύλη για ρούχα και άλλα προϊόντα. Ευτυχώς, τουλάχιστον τα ζώα δεν κινδυνεύουν με εξαφάνιση λόγω απώλειας οικοτόπου. Λόγω της πίεσης από άλλα αρπακτικά, οι απατεώνες συχνά βγαίνουν στους ανθρώπους και εγκαθίστανται σε δρόμους όχι μακριά από ανθρώπινα κτίρια.
