Την άνοιξη του 1975, ο στρατός των ΗΠΑ είχε βγει από τον πόλεμο του Βιετνάμ για δύο χρόνια.
Τα στρατεύματα του Βορείου Βιετνάμ προχωρούσαν και πλησίαζαν στη Σαϊγκόν. Μέχρι τα τέλη Μαρτίου, οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφάσισαν ότι το Νότιο Βιετνάμ δεν θα διαρκέσει ούτε ένα μήνα και ξεκίνησαν μια επιχείρηση για την εκκένωση των διπλωματών και των οικογενειών τους, καθώς και χιλιάδων Βιετναμέζων που απειλούνταν με αντίποινα.
Για σχεδόν έναν ολόκληρο μήνα, μεταγωγικά αεροσκάφη προσγειώθηκαν σε μια στρατιωτική βάση στη Σαϊγκόν και απογειώθηκαν ξανά, βγάζοντας τελικά περίπου 50.000 ανθρώπους. Οι Βορειοβιετναμέζοι δεν επενέβησαν. Έχοντας πλησιάσει την πρωτεύουσα του Νοτίου Βιετνάμ από κοντά, σταμάτησαν την επίθεση και δεν παρενέβησαν με κανέναν τρόπο στην εκκένωση – προφανώς περίμεναν ότι το Νότιο Βιετνάμ θα έπεφτε μόνο του και ότι θα μπορούσαν να αποφευχθούν περιττές απώλειες.
Θυελλώδης άνεμος
Στις 28 Απριλίου, οι εχθροπραξίες ξανάρχισαν. Η έναρξη του βομβαρδισμού πυροβολικού του αεροδρομίου ώθησε την αμερικανική διοίκηση να στραφεί στην επιλογή έκτακτης ανάγκης της εκκένωσης με ελικόπτερο σε πολλά αεροπλανοφόρα σε υπηρεσία κοντά στο Βιετνάμ. Η επιχείρηση, η οποία προετοιμάστηκε πριν από μερικές εβδομάδες, ονομάστηκε «Gusty Wind».
Σε μόλις 2 ημέρες, 29 και 30 Απριλίου, Αμερικανοί και Νοτιοβιετναμέζοι πιλότοι μετέφεραν περίπου 7.000 άτομα σε αεροπλανοφόρα, εκ των οποίων σχεδόν 5.600 ήταν Βιετναμέζοι. Ένας τεράστιος ετερόκλητος στόλος με δικά του αεροπλάνα και ελικόπτερα, οχήματα της Πολεμικής Αεροπορίας του Νοτίου Βιετνάμ και ακόμη και πολιτικά Cessna συγκεντρώθηκαν στα θάλαμοι πτήσης. Κατέλαβαν όλο τον χώρο και όλο και περισσότεροι πετούσαν προς τα πάνω. Δόθηκε εντολή να ρίξουν μερικά από τα ελικόπτερα στο νερό για να ελευθερωθεί χώρος. Οι πιλότοι των ελικοπτέρων που έκαναν κύκλους στον αέρα έλαβαν εντολή να αποβιβάσουν τους επιβάτες και στη συνέχεια να πετάξουν μακριά από το αεροπλανοφόρο, να προσγειώσουν το αυτοκίνητο στο νερό και να το αφήσουν. Οι πιλότοι παρελήφθησαν από το νερό από πλοία συνοδείας από ομάδες αεροπλανοφόρων.
Η εντολή ήταν τόσο συγκλονιστική που κάποιοι πιλότοι δεν υπάκουσαν. Ο Βιετναμέζος πιλότος του ελικοπτέρου UH-1H που καταλήφθηκε από τη Σαϊγκόν έπρεπε να προσγειώσει το αυτοκίνητο στο νερό κατά τον άνεμο του ελικοπτεροφόρου, αλλά αντ’ αυτού το έφερε στον αέρα και πήδηξε στο νερό από ύψος άνω των 10 μέτρων. Το ανεξέλεγκτο αεροσκάφος εκτοξεύτηκε στο πλοίο από τον άνεμο και η λεπίδα της έλικας κόλλησε σε άλλο ελικόπτερο που βρισκόταν σε βενζινάδικο.
Συνολικά, η επιχείρηση Gusty Wind θεωρήθηκε επιτυχημένη, παρά την απώλεια αεροσκαφών αξίας δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων. Επί της εποχής της, πέθαναν μόνο δύο άνθρωποι. Αλλά το αμερικανικό έθνος το θυμάται με πικρία, ως υπενθύμιση ενός αντιλαϊκού και χαμένου πολέμου.
